ความคล้ายคลึงทางพันธุกรรมของคนกับสุนัข

ความคล้ายคลึงทางพันธุกรรมของคนกับสุนัข

นักวิจัยจากสถาบันวิจัยจีโนม*Genome

ในรัฐแมรีแลนด์ สหรัฐอเมริกา ได้ศึกษาลำดับเบสใน

ดีเอ็นเอของสุนัข และนำมาเปรียบเทียบกับลำดับเบสใน

ดีเอ็นเอของคนและหนู เนื่องจากสัตว์ทั้งสามมีบรรพบุรุษร่วมกัน แต่มีวิวัฒนาการแตกแขนงออกไปเป็นสัตว์แต่ละชนิด ดังนั้นจึงมีลำดับเบสในดีเอ็นเอใกล้เคียงกัน แต่ลำดับเบสในสายดีเอ็นเอของคนและสุนัขมีความใกล้้เคียงมากกว่าหนู โดยคนและสุนัขมีคู่เบสที่เหมือนกันมากกว่า 25% หรือ 650 ล้่านคู่

ด้วยเหตุนี้นักวิจัยจึง

พยายามศึกษาจีโนมสุนัขอย่างจริงจัง เพื่อหวังจะใช้เป็นต้นแบบในการศึกษาการเกิดโรคของคน เช่น โรคมะเร็ง โดยพบว่าการตายของสุนัขส่วยใหญ่เกิดจากโรคมะเร็งชนิดต่างๆ ซึ่งเหมือนกับโรคมะเร็งที่เกิดกับคน นอกจากนี้บริษัทยาและมหาวิทยาลัยต่างๆ ก็ยังใช้สุนัขเป็นต้นแบบในการศึกษา เพื่อพัฒนาเทคนิคการปลูกถ่ายไขกระดูกอีกด้วย

*จีโนม Genome หมายถึง หนวยพันธุกรรม หรือยีนทั้งหมดที่มีคุณสมบัติควบคุม

ลักษณะกรรมพันธุ์ในสิ่งมีชีวิตชนิดใดชนิดหนึ่ง

คูวาสซ์ Kuvasz

คูวาสซ์ Kuvasz

คูวาสซ์ หมายถึง ยามถืออาวุธของพวกผู้ดี นานนับศตวรรษมาแล้วที่ได้รับใช้พวกผู้ดีแห่งฮังการีในฐานะเป็นองครักษ์ส่วนตัว

ในระหว่างรัชสมัยอันวุ่นวายของกษัตริย์มัทเธียสที่ 1 ซึ่งมีแต่การสงครามและการเมืองยุ่งเหยิง

กษัตริย์ได้วางใจในหมาของพระองค์เสียยิ่งกว่าพวกข้าราชบริพารมากหลายที่แวดล้อมพระองค์อยู่เสียด้วยซำ้ไป หมาคูวาสซ์ตัวอยู่ตัวหนึ่งที่ติดตามพระองค์ไปทุกแห่งหน และยืนยามเฝ้าอยู่ตรงประตูในห้องของพระองค์เลยทีเดียว คอกหมาของกษัตริย์ยังเลี้ยงหมาคูวาสซ์เอาไว้ล่าสัตว์อีกด้วย การให้ลูกหมาเป็นของกำนัลถือว่าเป็นการแสดงความโปรดปรานของพระราชาต่อขุนนางและผู้มาเยือนราชสำนัก หลายปีต่อมาหมาพันธุ์นี้ก็มาผสมพันธุ์ฮังการีอย่างดีอีกสองชนิดคือ

พันธุ์ปูลี และโคมอนดอร์ ที่เป็นหมาเลี้ยงแกะ ขณะที่หมาปูลีเลี้ยงแกะเป็นส่วนมาก หมาโคมอนดอร์และคูวาสซ์ก็เฝ้ายามป้องกันหมาป่าและโจรปล้นปศุสัตว์ สองพันธุ์ดังกล่าวยังทำหน้าที่อยู่ตามทุ่งราบ ส่วนคูวาสซ์ชาวไร่และชาวเมืองนิยมใช้เป็นหมาเฝ้ายามชั้นเยี่ยม

ความละม้ายกันมากของหมาคูวาสซ์สีขาวกับหมาเกรตพีรีนีส ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นยามเฝ้าปราสาทฝรังเศสในสมัย

กลางส่อให้เห็นถึงบรรพสุนัขแห่งเดียวกัน บ้านดั้งเดิมของ

คูวาสซ์น่าจะเป็นธิเบตและหมา

มาสตีฟฟ์ของธิเบตก็น่าจะเป็นต้นเหง้าของพันธุ์นี้ ภาษาตุรกีคำว่า kuwasz ที่หมาได้ชื่อมา

ทำให้สันนิษฐานเป็นทฤษฎีได้ว่า ชาวตุรกีสมัยอ็อตโตมานได้นำเอาหมาพันธุ์นี้จากเอเชียเข้าไปในยุโรป แต่บางคนก็เชื่อว่านำเข้ามาในฮังการีพร้อมกับหมาปูลีและโคมอนดอร์ โดยพวกชาวฮั่นหรือแม็กยาร์ที่เข้ามารุกรานเมื่ิอพันปีมาแล้ว

แม้รูปร่างจะดูใหญ่โต หมาคูวาสซ์หลังกว้างนี้ก็ว่องไวและเดินตีนเบา ขนขาวผ่องนั้นหนาทึบและหยักเป็นลอนเล็กน้อย หูห้อยแนบหัวและเป็นลอนเล็กน้อย กะโหลกแบนหางตก

ในสหรัฐอยู่ตามคอกเลี้ยงแกะทางแถบตะวันตก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเป็นหมาเลี้ยงแกะที่เก่าแก่มาก่อน

สูงเพียงไหล่ 24-28 นิ้ว นำ้หนัก 70-90 ปอนด์

*ความต่างระหว่าง

เกรตพีรีนีส์ สูง 25-32 นิ้ว

คูวาสซ์ สูง 24-28 นิ้ว

เกรตพีรีนีส์ ขน ยาวกว่า ไม่เป็นลอน

คูวาสซ์ ขน สั้นกว่าและเป็นลอน

เกรตพีรีนีส์ หู โคนหูจะยกขึ้น

คูวาสซ์ หู ห้อยแนบหัว

เกรตพีรีนีส์ Great Pyrenees

เกรตพีรีนีส์ Great Pyrenees

คนอังกฤษเรียกว่า Pyrenees Mountain Dog คนฝรังเศสเรียกว่า Le Grand dos Montagnes หรือ Chein des Pyrenees ส่วนสหรัฐก็เรียกGreat Pyrenees และพรรณนาว่า "ปุยหิมะที่เป็นตัวหมา"ได้ชื่อมาจากขุนเขาตามแนวพรมแดนฝรั่งเศส-สเปน อันเป็นถิ่นที่ปกป้องฝูงแกะและเฝ้าบ้าน ลาก

เกวียนเล่มเล็กๆ มาช้านานหลายร้อนปีแล้ว เป็นหมาในตระกูลมาสตีฟฟ์ที่มีประวัติอันน่าภาคภูมิใจมานาน บรรพสุนัขน่าจะมาจากเอเชียกลางหรือไซบีเรีย ได้ทิ้งร่องรอยไว้ให้เห็นได้ในชั้นดินยุคสำริดเมื่อกว่า 3000 ปีมาแล้ว แม้

ก่อนหน้านั้นเองชาวกรุงบาบิโลนได้เขียนรูปหมาตัวเบิ้มๆ เอาไว้ ซึ่งเหมือนหมาพันธุ์นี้เป็นอย่างมาก ในเทือกเขาพีรีนีส์อันปกคลุมไปด้วยหิมะ หมาพันธุ์นี้เจริญพันธุ์มาอยางโดดเดี่ยวนับร้อยๆ ปีในฐานะเป็นเพื่อนคู่ใจของคนเลี้ยงแกะ เขาสวมปลอกคอด้วยหนังที่ฝังทองเหลืองเป็นปุ่มแหลมๆ ไว้รอบๆ นอกเหมือนสวมเกราะคอ และขนที่ยาวหนา จึงตระเวณไปตามทุ่งเลี้ยงแกะบนเขาไปทั่ว คนเลี้ยงแกะก็ได้อาศัยพันธุ์นี้เองที่จะ

ตะลุมบอนกับหมาป่าและหมี เพราะตัวใหญ่และแข็งแรงอย่างยิ่ง และวางใจให้ดูแลฝูงแกะ ซึงนับว่าตัดสินใจได้ถูกต้อง และนักเขียนแต่เก่าก่อนซึงประทับใจกับความองอาจแกล้วกล้าของมันมักจะพรรณนาถึงว่าเป็น Pyrenean Wolfhound หรือไม่ก็ Bearhound เพราะปลำ้กับ

หมาป่าหรือหมีได้สบายมาก เมื่อบรรดาหมาป่าและหมีร่อยหรอหมดลงไปเจ้าเบิ้มเลยทำหน้าที่เป็นยามทั่วไปและงานอื่นๆ แล้วแต่จะเกณฑ์ให้ทำ ชาวฝรั่งเศสได้เห็นคุณค่าของหมาพันธุ์ภูเขานี้มาแต่แรก ก็เลยเอามาเล้ียงไว้เป็นฝูงๆ เพื่อเฝ้าปราสาทใหญ่ๆ หลายแห่ง รูปสลักในสมัยกลางบนตราราชสำนักมากมายก็มีรูปเหมือนของมันอยู่ และในรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เป็น "หมาขุนนางร่างขาวปลอด"ในราชสำนัก

ในศตวรรษที่ 17 หมาพันธุ์นี้ได้ติดไปกับเรือประมงของชน

ชาวบาสก์ เที่ยวไปจนถึงนิวฟันด์แลนด์อันเป็นถิ่นที่พวกแสวงหาเมืองขึ้นเอาไปผสมพันธุกับ Curly-coated Retriever ซึ่งบางคนก็เล่าว่าทำให้เกิดเป็นพันธุ์

หมานิวฟันด์แลนด์ขึ้น สายเลือดของหมาเกรตพีรีนีส์นี้ยังกล่าวว่ามีอยู่ในหมาพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดในทุกวันนี้ด้วย

หมานี้มาถึงสหรัฐเป็นครั้งแรกตอนที่ นายพลฟาเย็ต ให้เพื่อนชาวอเมริกันไปคู่หนึ่งเมื่อปี 1824 โดยบอกว่า "เป็นสิ่งมีค่าที่สุดแก่ผู้ที่เลี้ยง

แกะทุกภาคทีต้องเสี่ยงจากหมาป่าและหมาอื่นที่คอยรังแกแกะ" ไม่มีหมาชนิดอื่นเลยที่นำเข้าสหรัฐในชงศตวรษต่อจากนั้น และจนกระทั้งปี 1933 สโมสรหมาของอเมริกันจึงได้รับรองหมาพันธุ์นี้

รูปร่างอันใหญ่โตมโหฬารและเรี่ยวแรงฉกาจฉกรรจ์ของมันนั้นเอง ใช้เป็นหมาจับพวกลักลอบขนของหนีภาษีตามแนวพรมแดนฝรั่งเศสและสเปนจึงได้ใช้มันอยู่นานหลายปี บางตัวก็ไปรับราชการในสงครามโลกครั้งที่ 1 และสหรัฐก็ฝึกไว้อีกสองสามตัวใน

สงครามโลกครั้งที่ 2 เพื่อไปแบกปืนกลหนัก กระสุน และเสบียง

หลังอันกว้างและตรงตลอดจนทรวงอกอันใหญ่ ให้คุณแก่การใช้งานบนเขามานานนับร้อยๆ ปี หัวที่โตและเสี้ยมออกไปดูๆ แล้วก็เหมือนหัวหมีที่มันเคยฟัดเคยตะลุมบอนมาเมื่อกาลก่อน นิ้วติ่งคู่ที่ขาหลังแต่ละข้างบอกยี่ห้อของพันธุ์นี้ โดยเฉพาะขนสีขาวเรียบของมันบางทีก็มีสีเทาหรือสีแทนผ่านเป็นทาง เป็นหมาที่วางใจได้สนิทกับพวกเด็กๆ และจะพิทักษ์รักษาบ้านของนายในยุคปัจจุบันด้วยความจงรักภักดีอย่างหาที่เสมอเหมือนมิได้ ดังที่มันได้เคยปฎิบัติมาแก่เจ้าของฝูงแกะเมื่อหลายศตวรรษก่อนโพ้น

สูงเพียงไหล่ 25-32 นิ้ว นำ้หนัก 50-125 ปอนด์